نظرات ياداشت رجب امد

وبلاگ : گل پيكر

يادداشت : رجب امد

نظرات : 6 خصوصي ، 69 عمومي

نام:

ايميل:

سايت:

مشخصات شما ذخيره شود.

متن پيام :
حداکثر 2000 حرف

كد امنيتي:

اين پيام به صورت خصوصي ارسال شود.

< 1 2 3 4 5 >

+ علي

2- خطبه كوبنده

شايعه انقطاع نسل امامت از امام رضا عليه السلام كه ساخته واقفيه بود تا آنجا پيش رفت كه به حد افترا رسيد و گفتند: چون رنگ چهره ‏امام جواد عليه السلام گندمگون است، فرزند امام رضا عليه السلام نيست و براى اين كه ‏ثابت ‏شود او فرزند امام رضا عليه السلام است ‏بايد او را نزد قيافه‏ شناسها ببريم. بدين ترتيب، باگستاخى، امام جواد عليه السلام را كه در آن وقت‏ حدود دو سال داشت. نزد قيافه ‏شناسها بردند. آنان به محض ديدن‏ امام به سجده افتادند و خطاب به كسانى كه امام را آورده بودند، گفتند: واى برشما! چگونه اين كوكب درخشان و نور منير را بر امثال ما عرضه مى‏كنيد؟! به خدا قسم، او از نسلى پاك و پاكيزه واز اصلاب طاهر و مطهر است. او از ذريه على‏ بن ابى‏ طالب صلوات الله عليه و رسول‏الله صلي الله و عليه وآله است. او را ببريد و بر اين كار خود استغفار كنيد.

دراين هنگام، امام جواد عليه السلام با فصاحتى بى‏نظير فرمود: ستايش مخصوص ‏كسى است كه ما را از نور خودش و با دست‏ خودش خلق كرد و از ميان‏ خلقش ما را برگزيد و امين خود قرار داد. اى مردم! من محمد فرزند رضا و او فرزند كاظم و او فرزند صادق و او فرزند باقر واو فرزند زين العابدين و او فرزند حسين شهيد و او فرزند على‏ابن ‏ابى ‏طالب عليهم السلام است. من پسر فاطمه سلام الله عليها و محمد صلي الله و عليه آله هستم.

آيا در نسب چون‏ منى شك كرده، بر من و پدرم افترا مى‏بنديد و مرا به قيافه‏ شناسان عرضه مى‏كنيد؟! به خدا قسم، من هم نسب شما و هم نسب ‏قيافه شناسها را از خود شما و آنها بهتر مى‏دانم. من ظاهر و باطن همه را مى‏دانم و نيز مى‏دانم چه آينده ‏اى درانتظار شما و آنها است. اين علمى است كه از خداوند قبل از خلقت آسمان و زمين‏ به ما رسيده است.

وقتى اين خبر به امام رضا عليه السلام رسيد، فرمود: مانند اين قضيه در زمان رسول خدا صلي الله و عليه وآله نيز تكرار شد. وقتى ماريه ‏قبطيه حضرت ابراهيم را به دنيا آورد، عده ‏اى به او تهمت زدند و گفتند: اين پسر به رسول الله شبيه نيست. در نهايت پيامبراكرم صلي الله و عليه وآله حضرت على عليه السلام را مامور پى‏گيرى قضيه كرده، فتنه ‏سازان را رسوا ساخت و خطاب به آنان فرمود: خدا شما دو نفر را نيامرزد. وقتى آن دو از پيامبر صلي الله و عليه وآله تقاضاى استغفار كردند، آيه 80 سوره ‏توبه نازل شد:(و ان تستغفرلهم سبعين مره فلن يغفرالله لهم) آنگاه امام رضا عليه السلام ادامه داد: سپاس خداى را كه در من و پسرم ‏اسوه‏ايي مانند پيامبر و پسرش قرار داد.

+ علي

- امام جواد عليه السلام و انتقام از قاتلان حضرت زهرا عليها السلام

همه امامان شيعه در برابر ستمى كه در باره حضرت زهرا سلام الله عليها انجام ‏شد، حساس بودند و به مناسبت هاى مختلف خشم خود را از اين قضيه ‏ابراز مى‏كردند. زكريا بن آدم مى‏گويد: خدمت‏ حضرت رضا عليه السلام نشسته ‏بودم كه امام جواد عليه السلام را پيش او آوردند. پس آن حضرت از چهار سال كمتر بود. حضرت جواد عليه السلام دستهايش را بر زمين نهاد، سرش را به طرف آسمان‏ بلند كرد و در فكرى عميق فرو رفت. امام رضا عليه السلام فرمود: جانم ‏فدايت چرا در فكرى؟ امام جواد عليه السلام فرمود: به آنچه در باره مادرم ‏زهرا صلوات الله عليها انجام شد، مى‏انديشم. به خدا سوگند، حق قاتلانش آن است كه ‏اگر دستم به آنها برسد، آنان را سوزانده، تكه تكه كنم وريشه ‏شان را بركنم. در اين هنگام، امام رضا عليه السلام او را در آغوش ‏كشيد، ميان دو چشمش را بوسيد و فرمود: پدر و مادرم فدايت، به ‏راستى كه تو لايق امامت ‏شيعه هستى.

+ علي

عصر تهاجم عقيدتى

امام جواد عليه السلام با دو خليفه نيرنگ ‏باز عباسى يعنى مامون و معتصم ‏معاصر بود. به گواهى متون تاريخى مامون مكارترين و منافق ‏ترين ‏خلفاى عباسى است. او كسى است كه براى كسب پيروزى نهايى و قطعى بر انديشه شيعه، بسيار كوشيد. هدف نهائى مامون از تشكيل مجالس مناظره با امامان شيعه، شكست آنان و در نهايت ‏سقوط مذهب تشيع بود. او مي‏خواست ‏براى هميشه ستاره تشيع خاموش گردد و بزرگترين منبع و مصدر مشكلات و خطراتى كه مامون و ديگر حاكمان غاصب و ستمگر را تهديد مى‏كرد، از ميان برداشته شود. مامون به حميد بن مهران - كه در خواست ‏مناظره با امام رضا عليه السلام كرده ‏بود.- گفت: نزد من هيچ چيز از كاهش ‏منزلت وى محبوب تر نيست.

او همچنين به سليمان مروزى گفت: به خاطر شناختى كه از قدرت‏ علمى‏ات دارم، تو را به مباحثه با او(امام رضا عليه السلام) مى‏فرستم وهدفى ندارم جز اين كه او را فقط در يك مورد محكوم كنى.

در چنين عصرى امام جواد عليه السلام قاطعانه و با صلابت در برابر انحراف ‏ها، كجروى‏ها، مسامحه‏ ها، توهين ‏ها و ديگر حيله ‏ها و مكرهاى ‏خلفاى باطل ايستاد و از حقانيت دين دفاع كرد. اين مقاله ‏نمونه‏ هايى از قاطعيت و صلابت امام جواد عليه السلام در برابر دستگاه ستم و تزوير بنى‏عباس را گرد آورده است.

+ علي

در ميان خانواده امام رضا عليه السلام و در محافل شيعه از حضرت امام ‏جواد عليه السلام به عنوان مولودى پرخير و بركت ‏ياد مى‏شود; چنان كه ‏صنعانى مى‏گويد: روزى در محضر امام رضا عليه السلام بودم. فرزندش ابوجعفر را كه خردسال بود. آوردند. امام فرمود: اين مولودى است كه ‏براى شيعيان ما با بركت ‏تر از او زاده نشده است.

شايد چنين تصور شود كه امام جواد عليه السلام ازامامان قبلى براى ‏شيعيان با بركت ‏تر بوده است. اين مطلب قابل قبول نيست. بررسى موضوع و ملاحظه شواهد و قراين نشان مى‏دهد. تولد حضرت‏ جواد عليه السلام در شرايطى صورت گرفت كه خير و بركت ‏خاصى براى شيعيان به ‏ارمغان آورد.

عصر امام رضا عليه السلام مشكلات خاص خود را داشت و حضرت ‏رضا عليه السلام در معرفى امام بعدى با مسايلى رو به رو گرديد كه در عصرامامان قبل سابقه نداشت. از يك سو، پس از شهادت امام كاظم عليه السلام گروهى كه به «واقفيه‏» معروف شدند. بر اساس انگيزه‏ هاى مادى، امامت امام رضا عليه السلام را منكر شدند و از سوى ديگر، امام رضا عليه السلام تا حدود چهل و هفت ‏سالگى داراى فرزند پسر نشد. چون ‏احاديث رسيده از پيامبر صلي الله و عليه وآله حاكى بود كه امامان دوازده نفرند و نه نفر آنان از نسل امام حسين عليه السلام خواهند بود، فقدان فرزند براى‏امام رضا عليه السلام هم امامت ‏خود آن حضرت و هم تداوم امامت را با پرسش ‏رو به رو مى‏ساخت.

واقفيان نيز اين موضوع را دستاويز قرار داده، امامت امام رضا عليه السلام را انكار مى‏كردند. اعتراض حسين بن قياماى ‏واسطى به امام هشتم عليه السلام در اين باره و پاسخ آن حضرت، بر درستى‏ اين سخن گواهى مى‏دهد. ابن قياما كه از سران واقفيه بود. درنامه اى امام رضا عليه السلام را عقيم خواند و نوشت: چگونه ممكن است امام ‏باشى در صورتى كه فرزند ندارى؟ امام در پاسخ فرمود: از كجا مى‏دانى من داراى فرزند نخواهم شد. سوگند به خدا، بيش از چند روز نمى‏گذرد كه خداوند پسرى به من عطا مى‏فرمايد و اين پسر، حق ‏را از باطل جدا مى‏كند.

خطر ديگرى كه در اين مقطع حساس شيعيان را تهديد مى‏كرد، قدرت‏ گرفتن مذهب «معتزله‏» بود. مكتب اعتزال به مرحله رواج و رونق‏ گام نهاده بود و حكومت وقت نيز از آنان پشتيبانى مى‏كرد. معتزليان دستورها و مطالب دينى را به عقل خود عرضه مى‏كردند. آنچه عقلشان صريحا تاييد مى‏كرد، مى‏پذيرفتند و بقيه را انكار مى‏كردند. چون نيل به مقام امامت امت در سنين خردسالى با عقل‏ ظاهر بين آنان قابل توجيه نبود، پرسشهاى دشوار و پيچيده‏اى مطرح ‏مى‏كردند تا به پندار خود آن حضرت را در ميدان رقابت علمى شكست‏ دهند.

البته امام جواد عليه السلام با پاسخه اى قاطع از اين مناظره ‏ها سربلند برون آمده، هرگونه ترديد در مورد امامت‏ خود را از بين ‏برد و اصل امامت را تثبيت كرد. به همين خاطر، در زمان امام‏ هادى عليه السلام اين موضوع مشكلى ايجاد نكرد; زيرا براى همه روشن شده ‏بود كه در برخوردارى از اين منصب الهى، خردسالى تاثيرى ندارد.

+ علي

+ آه عاشقان

از امام صادق(ع) نقل شده كه پيامبر ختمي مرتبت، حضرت محمد مصطفي (ص) فرمود:

ماه رجب، ماه خداست در غايت حرمت و فضيلت. اگر کسي روزي از اين ماه را روزه بگيرد خداي را خشنود و شعله غضب الهي را خاموش نموده است و دري از درهاي جهنم به روي او بسته مي شود. رجب ماه استغفار امت من است، پس در اين ماه طلب آمرزش كنيد كه خداوند آمرزنده و مهربان است و رجب را ((اصب)) مي گويند زيرا كه رحمت خداوند در اين ماه بر امت من بسيار ريخته مي شود، پس بسيار بگوئيد استغفر الله و اسئله التوبه.

+ آه عاشقان

هلال ماه رجب 1427 قمري، زندگي و تولـدي دوباره را بـه عاشقان نويد مي دهد. ماه رجـب فصل جديدي در كتاب زندگي مي گشايد كه از عطر دل انگيز نيايش سرشار است. پيامبر رحمت (صلي الله عليه و آله) با ديدن هلال ماه مبارك رجب، دست به دعا بر مي داشت و پس از حمد و ثناي الهي، سي بار تكبير و لااله الا اللّه مي گفت و مي فرمود: ماه رجب، ماه استغفار براي امت من است. در اين ماه بسيار طلب آمرزش كنيد كه خداوند آمرزنده مهربان است.

+ آه عاشقان

در ماه رجب فرشته اي تا صبح اينگونه ندا مي دهد: خوشا به حال رجبيّون، خوشا به حال آنان كه والايي ماه رجب را دريافته اند، خوشا به حال آنان كه از بركت ماه رجب نصيبي اندوخته اند

+ آه عاشقان

ماه مبارک رجب آمده تا دلهاي مجذوب را به ميهماني شعبان ببرد.

رجب واقعاً ماه خداست. ماهي که تلنگري به دلت ميخورد که معبودت را چگونه مي پرستي و....

خوشا به حال آنانکه رجب را از پيشگاه معبود شروع کردند و به سوي نور شتافتند.

+ تا.............شقايق

سلام بهاره خانم

خوبي؟

توي اين ماه مارُ هم از دعاي خير خودتون محروم نكنيد

موفق باشيد

تا بعد

+ نيما

سلام دوستان
بهترين سايت براي فروش نفيس ترين کتب ادبيات کهن فارسي (مولانا.ديوان حافظ.غزليات سعدي..شاهنامه و خيام و.....)
با سبکي البته متفاوت
×تمامي ابيات اعراب گذاري شده اند
×علامت گذاري در ابيات رعايت شده اند
×معاني واژه هاي سخت و ابيات دشوار
×با کاغذ ناب دورو مات و گلاسه
×در ضمن هر صفحه با مينياتور ها و تذ هيب ها اراسته شده است
×و البته کتاب ها جنبه ي تحقيقاتي در مورد اين بزرگان هم دارد
×با قيمت مناسب
جهت کسب اطلاعات بيشتر با ما تماس حاصل نماييد 09123535017
https://fsr.ir

+ نيما

+ علي

امام خميني (ره) پرده از راز دعا برداشته مي گويد: "اين ادعيه در ماه مبارک رجب مخصوصاً در ماه مبارک شعبان، مقدمه و آرايشي است براي قلب انسان؛ براي اين که مهيا بشود؛ براي مهماني خدا ... اين ادعيه، ما را به مقصد مي رساند، انسان را از ظلمت بيرون مي برد. وقتي که از اين ظلمت بيرون رفت، انساني مي شود که براي خدا کار مي کند، براي خدا شمشير مي زند، براي خدا مقاتله مي کند و قيامتش هم براي خداست.» ادعيه ايام اعتکاف را از چند موضع مي توان به نظاره نشست: الف) ادعيه مخصوص ايام البيض: از مهمترين دعاها در اين ايام، دعاي اُمِ داوود است. اين دعا از حيث محتوا داراي دو بخش عمده مي باشد: بخش اول، عبارت از فرازهايي است که در آنها عقايد اسلامي مانند توحيد، صفات خدا، نبوت رسول اکرم (ص)، نبوت پيامبران سلف (ع) و وجود و عظمت مقام ملائک بيان مي شود و بخش دوم دعا، عرفان ناب شيعي است که از دهان مبارک رئيس مذهب شيعه تراوش نموده است. در اين فرازها، دعاي ام داوود شباهتهاي زيادي به دعاي جوشن کبير پيدا مي کند و همه چيز هستي را متعلق به خداوند دانسته و از براي انسان جز تعلقي و ربطي به وجود خداوند، چيز ديگري قائل نمي شود. يعني؛ همان مسأله فقر و غناي وجودي در عرفان اسلامي.اين دعا داراي آداب مخصوصي است ازجمله بايد دعاکننده روزه دار باشد؛ دعا را بعد از نماز عصر بخواند؛ دعا را بعد از قرائت سوره هايي مخصوص از قرآن شروع کند؛ و همچنين آن را در مکاني خلوت بخواند. يکي ديگر از دعاهاي مهم اين ايام، زيارت امام حسين (ع) در نيمه ماه رجب است. در اين هنگام دو زيارت از براي ايشان خوانده مي شود که يکي به زيارت امام حسين در شب پانزدهم معروف است و ديگري به زيارت غفيله. ب) ادعيه ماه رمضان: اگر انسان در ماه مبارک رمضان معتکف شود از دعاهاي مربوط به اين ماه نيز بهره مند مي گردد که به جهت شهرت آنها، از ذکرشان خودداري مي شود. قرائت قرآن کريم:از ديگر اعمال اعتکاف، قرائت قرآن کريم مي باشد. درباره اهميت تلاوت قرآن مجيد پيامبر اکرم (ص) مي گويند: "اي سلمان: هنگامي که مؤمن قرآن تلاوت مي کند، خداوند درهاي رحمت را به سوي او مي گشايد ...» و به راستي که چيزي بعد از فراگيري علم در پيشگاه خداوند، محبوبتر از قرائت قرآن نيست و بزرگوارترين بندگان در پيشگاه خداوند بعد از پيامبر و علما، حاملان قرآن هستند. اينان همانند انبيا از دنيا خارج مي شوند؛ به همراه انبيا از قبرهايشان محشور شده و از پل صراط عبور مي کنند و به آنان مثل ثواب انبيا داده مي شود. پس خوشا به حال طالب علم و حامل قرآن، از آن چيزيهايي که در پيشگاه خداوند دارند از کرم و شرف. قرآن نيز اين گونه از عظمت خود خبر مي دهد: "لَو اَنزَلنا هذا القُرآنَ عَلي جَبَلٍ لَرَأيتَهُ خاشِعاً مُتِصَدِعاً مِن خَشيةِ الله؛ اگر قرآن را بر کوه نازل مي کرديم يقيناً آن را فروتن و از هم پاشيده از بيم خدا مي ديدي. (حشر:21)" در مراسم اعتکاف، به ويژه در اعمال ام داوود در ايام البيض، سفارش به خواندن سوره و آيات مخصوصي شده که از جمله آنها، صد مرتبه حمد و توحيد، ده مرتبه آيةالکرسي، قرائت سوره هاي انعام، بني اسرائيل، کهف، لقمان، يس، صافات، فصلت، شورا، دخان، فتح، واقعه، ملک، قلم و انشقاق تا آخر قرآن.توبه و استغفار: آخرين عمل از اعمال اعتکاف که حا دارد به آن پرداخته شود، توبه و استغفار است. قرآن کريم مي گويد: "يا اَيهّا الذّينَ آمَنُوا تُوبوُا اِلَي اللهِ توبَةً نَصوحاً؛ اي کساني که ايمان آورده ايد به سوي خدا توبه کنيد، توبه ايي که بعد از آن به گناه باز نگرديد (تحريم8)." "غافِرُ الذَنبِ وَ قابِلُ التَوبِ شَديدُ العِقاب. (مؤمن:3) خداوند بخشاينده گناه و پذيرنده توبه و کيفر دهنده اي سخت است."پيامبر خدا (ص) در اين خصوص مي فرمايد: "اي مردم پيش از مردن توبه کنيد و به سوي خدا بازگشت نماييد چنان بازگشتي که ديگر به سوي گناه برنگرديد و پيشي بگيريد به اعمال صالح و اصلاح کنيد بين خود و خداي خود را، تا سعادتمند شويد".اعتکاف فرصت مناسبي است براي بررسي و محاسبه نفس. "حاسَبُوا قَبلَ اَن تُحاسَبوا؛ به حساب اعمالتان رسيدگي کنيد قبل از آنکه، خداوند به آنها رسيدگي کند."جبران کژيها و نواقص با طلب مغفرت و توبه به درگاه خداوند، همان کاري است که لقمان حکيم به فرزندش سفارش مي کند: "و هنگامي که گناهي از تو سر زد دنبال آن از خداي متعال طلب مغفرت بنما و اظهار پشيماني کن و تصميم بگير که هرگز به آن گناه باز نگردي."در اينجا نکاتي درباره توبه ذکر مي شود: الف) حقيقت توبه: مولايمان علي (ع) حقيقت توبه را اين گونه معرفي مي کند: "التُوبَةُ نَدَمٌ بِالقَلبِ وَ استِغفارٌ بِاللّسانِ وَ تَرکٌ بِالجَوارِحِ وَ اضارُ الاّ يعُودَ؛ حقيقت توبه چهار چيز است: 1.ندامت قلبي؛ 2.بيان ندامت به وسيله اذکاري که در خصوص استغفار آمده است؛ 3. ترک گناهان 4. تصميم بر ترک گناه در آينده.بنابراين تکرار لفظ استغفر الله، بدون در نظر گرفتن مراتب ديگر، توبه واقعي نيست. ب) توبه در همه گناهان به يک صورت انجام نمي پذيرد: از آنجا که نوع گناه مختلف است، توبه از آنها نيز با هم فرق مي کند پس کساني که در حال محاسبه نفس هستند، مثل معتکفين، براي رسيدن به مقام توابين بايد از نوع گناه و توبه آن غفلت نورزند. انواع پشيماني عبارت اند از: 1. پشيماني و بازگشت: در جايي که گناه در مورد حقوق الله باشد و در کنار او چيزي مثل نماز و روزه و ضايع نشده باشد. 2. ندامت به همراه تدارک: در جايي که در کنار گناه، چيز ديگري مثل نماز و روزه ضايع شود که در اين صورت توبه عبارت است از، ندامت به همراه جبران آنچه ضايع شده است. 3. ندامت به همراه رضايت: و آن در جايي است که حقوق ديگران را ضايع کرده باشد که در اين صورت، به همراه ندامت بايد رضايت صاحب حق را جلب کند. ج) آداب توبه: از براي توبه آدابي است مانند ساير اعمال، اگر بخواهد از اعتکاف خود بهره کامل ببرد و موفق به توبه واقعي شود، رعايت آن آداب، بسيار مفيد است از جمله آداب توبه موارد زير است: 1. توبه در هنگام سحر؛ 2. خواندن دعاي ندبه؛ 3.غسل؛ 4. نماز توبه؛ 5.روزه گرفتن؛ 6. تکرار لفظ استغفار؛ و ...

< 1 2 3 4 5 >