کسي آهسته مي گريد
درون سينه ي زينب
دل او مي زند پر پر
ميان دست هاي شب

حسين از گوشه ي چشمش
غمش را مي کند جاري
حسن چون شمع مي سوزد
ميان خواب و بيداري

چرا اين کودکان ، امشب
همه تا صبح بيدارند
کنار بستر مادر
سيه پوش و عزادارند

خداوندا ، چرا امشب
چراغ خانه خاموش است
چرا امشب علي گريان
به جمع کودکان پيوست

کسي ديگر نمي خواند
لا لايي هاي مادر را
دل ِ مهتاب مي سوزد
براي خانه ي زهرا

( رودابه حمزه اي )

به نام خدا

مثل هميشه زيبا بود .

خدايا توان مرا ميبرند---- کجا ميبرندش کجا ميبرند؟

خدايا گل من که نيلي نبود----جواب پيمبر که سيلي نبود!

گل من در اين کوچه پرپر شده---گل من فدايي حيدر شده

امشب بايد گريست اما آهسته آهسته.

با مطلب آهسته گريه کنيم در خدمت شما هستم

يا علي