در زمان معتصم برخى از راههاى مواصلاتى، بويژه راه خانه خدا، نا امن شده بود و عده اى راهزن نزديك شهر خانقين براى كاروانها مزاحمت ايجاد مىكردند. خليفه به حاكم محل دستور داد تا راهزنان را دستگير و مجازات كند. حاكم آنان را دستگير كرد و منتظر ابلاغ حكم از سوى خليفه شد. معتصم با فقها مشورت و درخواست حكم كرد. آنان در جواب به قرآن (انما جزاء الذين يحاربون الله و رسوله ويسعون فىالارض فسادا ان يقتلوا او يصلبوا او تقطع ايديهم وارجلهم من خلاف اوينفوا من الارض) استناد كردند و گفتند: هركدام ازاين مجازاتها اجرا شود، حاكم اختيار دارد. امام جواد عليه السلام فرمود: اين فتوا غلط است و در اين زمينه بايد بيشتر دقت كرد; زيرا اين افراد يا فقط راه را ناامن كرده، كسى را نكشته اند و مال كسى رانبرده اند، در اين صورت فقط زندانى مىشوند و اين همان تبعيد است; ولى اگر هم راه ها را نا امن كرده اند و هم كسى را كشته اند; بايد به قتل برسند، و اگر علاوه بر اين دو مورد، اموال را نيزغارت كرده اند، بايد دست و پاى آنان به صورت عكس قطع گردد و سپس به دار آويخته شوند.
