همه امامان شيعه در برابر ستمى كه در باره حضرت زهرا سلام الله عليها انجام شد، حساس بودند و به مناسبت هاى مختلف خشم خود را از اين قضيه ابراز مىكردند. زكريا بن آدم مىگويد: خدمت حضرت رضا عليه السلام نشسته بودم كه امام جواد عليه السلام را پيش او آوردند. پس آن حضرت از چهار سال كمتر بود. حضرت جواد عليه السلام دستهايش را بر زمين نهاد، سرش را به طرف آسمان بلند كرد و در فكرى عميق فرو رفت. امام رضا عليه السلام فرمود: جانم فدايت چرا در فكرى؟ امام جواد عليه السلام فرمود: به آنچه در باره مادرم زهرا صلوات الله عليها انجام شد، مىانديشم. به خدا سوگند، حق قاتلانش آن است كه اگر دستم به آنها برسد، آنان را سوزانده، تكه تكه كنم وريشه شان را بركنم. در اين هنگام، امام رضا عليه السلام او را در آغوش كشيد، ميان دو چشمش را بوسيد و فرمود: پدر و مادرم فدايت، به راستى كه تو لايق امامت شيعه هستى.
